پیامبرانی که هیچ‌کس به آنها ایمان نخواهد آورد

جستاری در باب خردمندانی که اهل حذف  و بلاک کردن هستند

نویسنده: دکتر ابوالفضل میرانی

حقیقت همیشه در کنار انسان‌ها بوده است—در کلام خردمندان، در تجربه‌های زندگی، و در قلب‌هایی که به روشنی می‌اندیشند. اما در کنار حقیقت، همواره کسانی بوده‌اند که هرگز آن را نپذیرفته‌اند. نه به این دلیل که حقیقت را نمی‌بینند، بلکه چون ویژگی‌های شخصیتی‌شان پذیرش آن را ناممکن می‌سازد.

امروز، حقیقت همچنان جاری است، اما برخی افراد به دلیل زودرنجی، ناپایداری احساسی، یا تمایل به حذف و طرد دیگران، خود را از آن محروم می‌کنند. این مقاله درباره‌ی همان کسانی است که به دلیل رفتارهایشان، نه تنها خودشان ایمان نمی‌آورند، بلکه هیچ‌کس هم به آنها ایمان نخواهد آورد.

۱. زودرنج‌ها: آنها که پل‌های پشت سرشان را خراب می‌کنند

حساس بودن ارزشمند است، اما زودرنجی بیش از حد باعث می‌شود فرد نتواند نقد و دیدگاه‌های متفاوت را بپذیرد. چنین افرادی به‌جای آنکه گفتگو کنند و بیاموزند، به‌سرعت رنجیده‌خاطر می‌شوند و راه‌های ارتباط را می‌بندند.

اما انسان عاقل پل‌های پشت سرش را خراب نمی‌کند. او راه‌های گفتگو را باز نگه می‌دارد، حتی اگر مخالف باشد. اگر پیامبری امروز در میان ما بود و چنین افرادی را به تفکر دعوت می‌کرد، آنها به‌جای شنیدن، از او می‌رنجیدند و راه‌شان را جدا می‌کردند.

۲. مودی‌ها: آنها که هیچ راهی را پایدار طی نمی‌کنند

افراد مودی (Mood Swingers) کسانی هستند که خلق و خویشان مدام تغییر می‌کند. امروز چیزی را باور دارند، فردا از آن روی‌گردان می‌شوند. در یک لحظه دوست، در لحظه‌ای دیگر بیگانه.

اما انسان عاقل، حتی دشمنش را کنار خود نگه می‌دارد، چه برسد به دوست. چرا؟ چون گفتگو و ارتباط، حتی در اختلاف‌نظرها، راهی برای یادگیری و رشد است. کسانی که به‌سرعت از دیگران فاصله می‌گیرند، در نهایت خود را در دایره‌ای تنگ و محدود گرفتار می‌کنند.

۳. بلاک‌کنندگان حرفه‌ای: آنها که راه‌های گفتگو را می‌بندند

در دنیای دیجیتال امروز، بلاک کردن دیگران به یک رفتار رایج تبدیل شده است. برخی به‌جای بحث و گفتگو، مخالفانشان را حذف می‌کنند، چون پذیرش دیدگاه متفاوت برایشان دشوار است.

اما تفاوت انسان با حیوان، باب گفتگوست. حتی اگر مخالفیم، باید گوش بسپاریم. نیازی به جنگیدن نیست—گاهی بهترین راه تقابل، جواب ندادن است. انسان عاقل راه‌های گفتگو را نمی‌بندد، بلکه حتی در سکوت خود نیز خردمندانه رفتار می‌کند.

۴. آنها که محبت را فراموش می‌کنند

در روابط انسانی، لحظات خوبی که با دیگران داشته‌ایم ارزشمند است. اما برخی افراد با کوچک‌ترین اختلاف، گذشته را پاک می‌کنند، گویی که هیچ چیز وجود نداشته است.

اما انسان عاقل محبت را فراموش نمی‌کند و حرمت روزهای خوب را نگه می‌دارد. او می‌داند که حتی اگر امروز اختلافی پیش بیاید، نباید ارزش دوستی‌ها و خاطرات خوب را نادیده گرفت. کسانی که به‌سرعت همه‌چیز را از بین می‌برند، در نهایت خود را از عشق، دوستی، و یادگیری محروم می‌کنند.

نتیجه‌گیری: ایمان و حقیقت نیازمند صبر و خرد است

حقیقت را فقط کسانی می‌پذیرند که ذهن و قلبشان را برای آن باز نگه دارند. زودرنجی، تغییرات خلقی، و حذف مکرر دیگران، تنها راه‌هایی برای فرار از رشد و یادگیری‌اند.

انسان عاقل راه‌های گفتگو را باز نگه می‌دارد، محبت را از یاد نمی‌برد، و حتی در اختلاف‌نظر، حرمت گذشته را حفظ می‌کند. شاید وقت آن رسیده که به‌جای بستن راه‌ها، درهای تازه‌ای برای درک، پذیرش، و گفتگو بگشاییم.